هر شب نـسـیم اشکِ مـرا در بیاورد            تا عـطـرِ آن عـبـایِ مـعـطـر بـیاورد

خـاکی شده است شانۀ تو تا برایِ ما            قـدری از آن عـبـایِ مطـهـر بـیاورد

هر شب کنارِ روضه‌ای از تو گداختیم            هـر نـالـه از تـو داغِ مُـکـرر بـیاورد

ما گـریه می‌کـنـیم بـیـایی و دستِ تو            سـنـگـی بـرای تُـربَتِ مـادر بـیـاورد

سر پیشِ این و آن نکنم خَم، تمامِ عمر            اربـاب رزق خـانـۀ نــوکـر بـیــاورد

اجـرِ تـمامِ زحـمـت ما را حـسین داد            هـنـگـامِ مـرگ چـنـد بـرابـر بـیاورد

پای حدیث منبر واعـظ نشین که بُرد            آنکس که دل به مجلس و منبر بیاورد

مـا دیـده‌ایـم لـطـف امــامِ رئــوف را            از مشهدش به روضه کـبوتر بیاورد

شد شام هشتم جگرت سوخت، تا حرم            بابـا چـگـونه ایـنـهـمـه اکـبـر بـیاورد

مــا داد مـی‌زنــیــم بــرایِ دلِ شــمـا            داغِ حـسـیـن دادِ تــو را در بــیـاورد